Het is ons allemaal wel eens overkomen. Ben je lekker aan het werk bij je hospitality bijbaan, heb je zo’n gênant moment dat je liever even op de rewind-knop wilde drukken. Je hebt het gevoel dat iedereen om je heen je aankijkt en uitlacht. Zo’n moment dat je wel door de grond kan zakken.?

*Alle verhalen zijn anekdoten van anonieme medewerkers*

1. Gasten kwamen inchecken voor hun verblijf in het hotel. Ik nam hun koffers aan en nadat de check in gedaan was liep ik met hun koffer in mijn handen mee naar de kamer.
Toen we in de lift stapten stootte ik per ongeluk met hun koffer tegen de wand van de lift. Er begon iets hard te trillen in de koffer, waardoor mevrouw bloosde en meneer zei “huh we hebben toch geen elektrische tandenborstel”? 3x raden wat er wel in de koffer zat. ?

2. Het toost-moment was bijna aangebroken. De champagneflutes stonden netjes uitgeteld op de dienbladen en de laatste glazen werden ingeschonken. Ik liep alvast met het eerste volle dienblad tussen de gasten door, richting het bruidspaar. Totdat.. een gast onverwachts opzij bewoog en alle glazen één voor één, in een domino effect, omvielllen. Oeps! Scherven brengen geluk zeggen ze toch??‍♂️

3. Vol overtuiging wilde ik de gasten aanspreken wat langs kwamen lopen. “Goedemiddag meneer Janssen” waarop ik geen reactie kreeg, want het waren niet gasten Janssen maar gasten De Backer….  Oeps. ?

4. Ik kon het de avond behoorlijk goed vinden met de gasten, er was een goede sfeer rond de tafel. Een grapje tussendoor konden ze ook wel waarderen dacht ik. Eenmaal het grapje gemaakt, leek niemand het grapje te snappen en staarde ze me allemaal vragend aan. Ha-ha??

5. Het was een drukke zomerdag, 38 graden en een vol terras. De zaak waar ik werkte had veel trappen die ik op en af moest lopen tijdens het serveren van het eten en drinken. Ik was mijn collega aan het helpen om een tafel van 8 personen uit te serveren. Ik liep dus met een snel tempo met drie hete soepen de trappen af. De laatste trede verstapte ik me waardoor ik struikelde. Ik probeerde in alle macht de twee soepen te redden in mijn linkerhand terwijl ik mijn evenwicht probeerde terug te vinden. Ondertussen was de aandacht van het gehele terras op mij gericht. Het lukte me wonder boven wonder om de twee soepen in mij linkerhand recht te houden. Wat ik niet in de gaten had was dat ik mijn rechterarm vooruit had gegooid om mijn evenwicht te bewaren. Hierdoor vloog dus de uiensoep van mijn rechterhand over het terras en in de tas van een mevrouw. 

Onder luid applaus en gefluit heb ik de twee soepen naar de tafel van 8 gebracht. Ik was helemaal rood aangelopen en naar de mevrouw toegegaan om haar tas schoon te maken. Uiteindelijk is alles goed gekomen, maar ik heb de rest van de dag met een rood gezicht rondgelopen. ?